Strona:Romeo i Julia (William Shakespeare) 053.jpg

Romeo. On żyw! zwycięzca! a Merkucio trupem!
Precz pobłażliwa teraz łagodności!
Płomiennooka furyo, ty mną kieruj!
Tybalcie, odbierz nazad swoje podły;
Zwracam ci, co mi dałeś! Duch Merkucia
Wznosi się ponad naszemi głowami,
Dopominając się za swoją twojej.
Ty lub ja, albo obaj musim legnąć.

Tybalt. Nikczemny chłystku, tyś mu tu był druhem,
Bądźże i owdzie.

Romeo. To się tem rozstrzygnie.

(Walczą. Tybalt pada).

Benwolio. Romeo uchodź, oddal się, uciekaj!
Rozruch się wszczyna i Tybalt nie żyje.
Nie stój jak wryty; jeśli cię schwytają,
Książę cię na śmierć skaże; chroń się zatem!

Romeo. Jestem igraszką losu!

Benwolio. Prędzej! prędzej!

(Romeo wychodzi).
(Wchodzą obywatele i t. d.).

Pierwszy obywatel. Gdzie on? gdzie uszedł zabójca Merkucia?
Zabójca Tybalt w którą uszedł stronę?

Benwolio. Tybalt tu leży.

Pierwszy obywatel. Za mną, mości panie;
W imieniu księcia każę-ć być posłusznym.

(Wchodzą: książę z orszakiem, Monteki i Kapulet z małżonkami swemi i inne osoby).

Książę. Gdzie są nikczemni sprawcy tej rozterki?

Benwolio. Dostojny książę, ja mogę objaśnić
Cały bieg tego nieszczęsnego starcia:
Oto tu leży, przez Romea zgładzon,
Zabójca twego krewnego, Merkucia.

Pani Kapulet. Tybalt! mój krewny! syn mojego brata!
Boże! tak marnie zgładzony ze świata!
O, mości książę, błagam twej opieki,
Niech za krew naszą odda krew Monteki.

Książę. Benwolio, powiedz, kto ten spór zapalił?

Benwolio. Tybalt, którego Romeo powalił.
Romeo darmo przekładał, jak próżną
Była ta kłótnia, przypominał zakaz
Waszej Książęcej Mości, ale wszystkie
Te przedstawienia, uczynione grzecznie,