Strona:PWM Wieniawski Henryk 2.jpg

Kursk, Woroneż, Tambów, Symbirsk, Kazań), dając prawie 200 koncertów. 1853–54 występowali w Niemczech, podróżując od Monachium po Kilonię, od Frankfurtu n. Menem po Berlin. Grali w prestiżowych salach, m.in. w Gewandhausie w Lipsku i teatrze król. w Berlinie (Henryk został wtedy odznaczony przez króla Prus złotym medalem „za zasługi dla sztuki”), a także w mniejszych ośrodkach i uzdrowiskach (Ems, Wiesbaden, Kreuznach, Baden-Baden). W Weimarze spotkali się z F. Lisztem, który zwrócił uwagę na talent Józefa. Szczeg. gorąco przyjęto ich w Bawarii (m.in. Norymberga, Ansach, Würzburg, Augsburg). Ogółem dali w Niemczech 122 koncerty. Henryk nawiązał też kontakty z wydawcami (m.in. Kistner, Hofmeister, Senff), którzy przyjęli do druku jego kompozycje. W trakcie niem. tournée zawitali też do Poznania, gdzie wystąpili w Teatrze Miejskim i Sali Bazaru. Ostatnim etapem ich wspólnej podróży były koncerty w Brukseli 1855. Później kontynuowali karierę samodzielnie, spotykając się tylko sporadycznie na estradach koncertowych.
W 1856 W. wyruszył w długie tournée po Holandii (m.in. Amsterdam, Lejda, Utrecht, Delft, Rotterdam, Dordrecht, Breda, Arnhem). W Hadze ukazały się szkice biogr. o nim, autorstwa A. Desfosseza, który nazwał go „drugim Paganinim”. Król Holandii odznaczył W. Krzyżem Kawal. Orderu Korony Dębowej. 1857 W. pojawił się na krótko w Polsce, występując w Krakowie, Lwowie, Poznaniu i Szczawnie Zdroju. Na początku 1858 powrócił do Holandii, w IV i V koncertował w Paryżu, a lato spędził w kurortach niemieckich. W jesieni 1858 przybył do Londynu na zaproszenie dyrygenta L.A. Julliena. Wziął udział w serii koncertów w Lyceum Theatre, które stały się wydarzeniem sezonu. W. miał wtedy w repertuarze Karnawał wenecki i I palpiti N. Paganiniego, Fantazję „Otello” H. Ernsta, Koncert e-moll F. Mendelssohna, Sonatę Kreutzerowską L. van Beethovena oraz własne Souvenir de Moscou. Nast. wyruszył z Jullienem w trasę koncert. po W. Brytanii (m.in. Birmingham, Liverpool, Manchester, Leeds, Edynburg, Glasgow, Dover, Brighton). Pozostał w Londynie do VII 1859 i powrócił tam w sezonie jesiennym. Występował w Crystal Palace, St. James Hall, Drury Lane Theatre i na Philharmonic Concerts. Zasłynął też jako kameralista, zwł. na koncertach Beethoven Quartet Society, które cieszyły się ogromną popularnością. Jego partnerami