Wiechowicz Stanisław, *27 XI 1893 Kroczyce, †12 V 1963 Kraków, pol. kompozytor, pedagog, dyrygent, publicysta i działacz muzyczny. 1908–11 studiował w Konserw. Towarzystwa Muz. w Krakowie i 1912–13 w Instytucie E. Jaques-Dalcroze’a w Hellerau (k. Drezna). 1913–14 uczył solfeżu i rytmiki w prywatnej szkole J. Mieczyńskiej w Warszawie. 1914–16 studiował w konserwatorium muz. w Piotrogrodzie (obec. St. Petersburg). 1916–18 służył w armii ros. i po demobilizacji przebywał w Charkowie, gdzie do 1920 uczył solfeżu i rytmiki w prywatnej szkole W. Szaposznikow-Wiechowicz. Wiosną 1920 opuścił Związek Radziecki, w marcu 1921 powrócił do kraju, osiadł w Poznaniu i od IX 1921 do VII 1926 był nauczycielem przedmiotów teoret. w Państwowym Konserw. Muzycznym (obec. Akademia Muz.) w Poznaniu. Od X 1926 do VI 1927 jako stypendysta studiował w Schola Cantorum w Paryżu; w XII 1926 był jednym z założycieli, nast. wiceprezesem Stow. Młodych Muzyków Polaków w Paryżu. Do konserw. w Poznaniu powrócił IX 1930 i do 1939 wykładał tamże przedmioty teoret. 1931 zdał egzamin eksternistyczny z komp. w Wyższej Szkole Muz. (obec. Uniwersytet Muz.) w Warszawie i objął klasę komp. w Poznaniu; jego uczniami byli m.in. W. Gniot, R. Maciejewski, R. Padlewski i A. Świerzyński. 1932 został przewodn. Państwowej Komisji Egzaminacyjnej dla nauczycieli śpiewu i muz. w szkołach ogólnokształcących, a 1935 kier. wydziału pedag. w
