Strona:PWM Szałowski Antoni 1.jpg

Szałowski Antoni, *21 IV 1907 Warszawa, †21 III 1973 Paryż, pol. kompozytor. Rozpoczął naukę gry na skrz. (1912) pod kier. ojca. 1919–30 studiował w Konserw. Warszawskim u P. Lewieckiego (fort.), następnie u K. Sikorskiego (komp., dyplom z wyróżnieniem). 1931–36 kontynuował studia kompoz. w Paryżu u N. Boulanger. Od 1931 był członkiem Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków (SMMP) w Paryżu, 1933 jego skarbnikiem, 1936 wiceprezesem. W czasie paryskich studiów pisał gł. utwory kam. Ostatnim utworem napisanym u N. Boulanger i zarazem wybitnym osiągnięciem artyst. była Uwertura, która wkrótce znalazła się w repertuarze wielu orkiestr, stając się najpopularniejszym utworem pol. za granicą. Dokonania Sz. odbiły się szerokim echem w pol. środowisku muz. Jego przyjazd do ojczyzny 1938 zaowocował licznymi koncertami. Pod koniec 1938 Sz. objął funkcję prezesa SMMP. Po wybuchu II wojny świat. zgłosił się jako ochotnik do Armii Polskiej we Francji, lecz na skutek zawieszenia broni w 1940 nie został zmobilizowany. Wkrótce przeniósł sie na południe Francji. Pod koniec 1945 wrócił do Paryża. Po reaktywowaniu SMMP pełnił ponownie funkcję prezesa, niemal do rozwiązania Stowarzyszenia w 1950.
W pierwszych latach powojennych utwory Sz. były prezentowane na wielu koncertach oraz międzynarod. festiwalach muzyki współcz. (Amsterdam 1948 — Sonatina na ob. i fort., Frankfurt n. Menem 1951 — wersja koncert. baletu Zaczarowana oberża). Po 1949, kiedy kulturę pol. sparaliżował proces stalinizacji, twórczość emigracyjna została objęta cenzurą, a Symfonia (wyk. w 1950) była ostatnim utworem Sz. zaprezentowanym w kraju. 1952