Rutkowski Antoni Wincenty, *21 I 1859 Warszawa, †14 XII 1886 Warszawa, pol. kompozytor, pianista i pedagog. Pochodził z wielodzietnej, ubogiej rodziny urzędnika pocztowego. Po ukończeniu niem. (katolickiej) szk. elementarnej przy kościele św. Ducha w Warszawie, dzięki ufundowaniu ze społ. składek rocznego stypendium, jesienią 1869 rozpoczął naukę w warsz. Instytucie Muz. (fortepian u J. Janothy, harm. u S. Moniuszki, komp. i instr. u W. Żeleńskiego, róg u K. Wecka), 1876 uzyskał dyplom. 1881–83 uczył się prywatnie komp. (w zakresie form polifon., sonaty i wariacji) u Z. Noskowskiego; był to istotny etap w edukacji muz. R. Tuż po dyplomie objął stanowisko nauczyciela fort. w klasie niższej, później też średniej Instytutu Muz.; dzięki pracowitości i skrupulatności zyskał szacunek uczniów i profesorów, w tym I.J. Paderewskiego, z którym przyjaźnił się do końca życia. Współuczestniczył w przygotowaniu i wyd. Szkoły techniki fortepianowej... Brał udział w życiu muz. Warszawy, zwł. w koncertach kam. WTM, którego członkiem został 1877. Prasa warsz. i sprawozdania komitetu WTM odnotowały co najmniej 12 koncertów, na których kompozytor prezentował swoje utwory (np. Sonatę c-moll op. 5, prawyk. 18 X 1882 z Z. Noskowskim, realizującym partię skrz.), wykonywał utwory in. kompozytorów (np. Chopina) lub występował jako akompaniator. Jako pianista zyskiwał pochlebne recenzje, zdobywał też nagr. na konkursach kompoz. WTM, np. za pieśń Letni wieczór (III nagr., 1885) i za
