PWSM i in. placówki, a od IV do VI 1945 w Warszawie był dyr. Departamentu Muz. w MKiS i przewodn. Głównej Komisji Weryfikacyjnej dla Muzyków. 1945—51 i 1954—71 był prof., od 1964 również kier. katedry komp. w PWSM (od 1979 Akademia Muz.) w Warszawie, 1951—54 prof. i dziekanem Wydziału Instrumentalnego oraz Teorii i Komp. PWSM we Wrocławiu. Jego uczniami byli m.in.: T. Baird, P. Moss, T. Natanson i Z. Rudziński. Równolegle do pracy pedag. 1949—51 był dyr. i kier. artystycznym Filh. Krakowskiej, 1956—57 dyr. i kier. artystycznym WOSPR w Katowicach. 1972 przeszedł na emeryturę. Przez całe życie był ideowym społecznikiem, niestrudzonym organizatorem życia muz. i bezinteresownym opiekunem młodzieży artyst. Był współzałożycielem Stow. Młodych Muzyków Polaków w Paryżu (1926) i do 1930 jego prezesem. Po wojnie działał w komitecie odbudowy Opery i Filh. Warszawskiej i budowy FN, a także organizacji Filh. Wrocławskiej (1957—61). Był współorganizatorem i pierwszym prezesem ZKP (1945—48), prezesem Związku Zawodowego Muzyków RP (1945—49) oraz współorganizatorem i pierwszym prezesem Krakowskiego Tow. Operowego (1954—56). Pełnił liczne in. funkcje społeczne: 1948 przewodn. Rady Związków Artyst. przy Centr. Radzie Związków Zawodowych, 1957—61 prezes Kra-
