Strona:PWM Opieński Henryk 2.jpg

chemię na politechnice w Pradze, 1892–94 pracował jako inspektor gorzelni w Żółkwi i w Rzeszowie. W latach szkolnych w Krakowie przyjaźnił się z S. Wyspiańskim, L. Rydlem, J. Mehofferem i in., zaś 1894 w Paryżu poznał I.J. Paderewskiego, z którym od tego czasu przez całe życie łączyła go przyjacielska więź. 1900 poślubił A. Krzymuską (†1923), w 1925 L. Barblan, śpiewaczkę i kompozytorkę z zespołu Motet et Madrigal.
O. prowadził różnorodną działalność, przede wszystkim zajmował się wykonawstwem muz.: 1899–1901 grał w ork. E. Colonne'a w Paryżu, 1901–04 był skrzypkiem, inspektorem ork. i dyryg. chóru Filh. Warszawskiej, 1905 występował jako dyryg. jednej z orkiestr w Warszawie, 1908–11 pracował w ork. Teatru Wielkiego, 1912–14 w ork. Teatru Polskiego w Warszawie. Równocześnie zajmował się nauczaniem, publikował liczne art. i komponował. Od 1909 uczył w Szkole Muzycznej WTM, a od 1912 w Inst. Muzycznym w Warszawie, 1911 założył i do 1914 redagował „Kwartalnik Muzyczny”. W l. 1914–19 przebywał w Szwajcarii, 1917 zorganizował w Lozannie chór mieszany Motet et Madrigal, z którym przez wiele lat dawał koncerty muzyki dawnej w całej Europie. Po powrocie do kraju zorganizował i prowadził 1920–27 konserwatorium muz. w Poznaniu, 1923 działał jako prezes Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewaczych i dyr. Teatru Wielkiego, w X 1925 został wybrany wiceprezesem Zjednoczenia Pol. Związków Śpiewaczych. W tym samym r. z jego inicjatywy został założony „Przegląd Muzyczny”, wydawany w Poznaniu oficjalny organ owego zjednoczenia, prowadzony przezeń do 1927. W 1926 zamieszkał na stałe w Morges k. Lozanny. W Szwajcarii również rozwinął działalność muz.; w l. 1932–36 kierował Société Vaudoise de Musique (tow. muzyczne kantonu Vaud). Nadal utrzymywał jednak kontakt z krajem, do którego często przyjeżdżał.