Strona:PWM Nowowiejski Feliks 6.jpg

N. otrzymał nast. nagrody i wyróżnienia: 1898 nagr. stowarzyszenia The British Musician na konkursie kompoz. w Londynie za marsz fort. Pod sztandarem pokoju; dwukrotnie nagr. im. G. Meyerbeera (tzw. Rzymską): 1902 za oratorium Powrót syna marnotrawnego, Fugę na chór i ork. i Uwerturę romantyczną oraz 1904 za Symfonię a-moll i Symfonię h-moll; 1903 nagr. im. L. v. Beethovena w Bonn za Swaty polskie; 1907 I nagr. na konkursie w Chicago za Kantatę na chór., ork. i org.; 1907 nagr. na konkursie we Lwowie za Żałobny pochód Kościuszki na Wawel; 1910 nagr. na konkursie z okazji 100. rocznicy urodzin Chopina we Lwowie za Zagasły już; 1911 nagr. w Arras za Méditation en mi majeur; 1931 wyróżnienie The Organ Music Society w Londynie za 9 Symfonii na org.; 1935 Państw. Nagrodę Muz. Roku, przyznaną mu przez grono muzyków warszawskich. Otrzymał też godność Szambelana Papieskiego, a 1936 Krzyż Komand. Orderu Polonia Restituta oraz Odznakę Honorową Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Muzycznych. Część jego rękopisów spłonęła 1945 podczas działań wojennych, wiele z nich zaginęło. Dorobek N. przechowywany jest w Bibl. Raczyńskich i zbiorach prywatnych rodziny Nowowiejskich w Poznaniu.