Drzewieckiego. 1924–28 uczył gry na fort. oraz kontrapunktu w Inst. Muzycznym A. Grudzińskiego w Warszawie. 1927 przebywał na stypendium w Paryżu, a 1928–31 kontynuował studia pianist. i kompozytorskie u I. Paderewskiego w Paryżu i Morges. Karierę pianist. rozpoczął już 1910, prezentując w Warszawie swoje miniatury fort. W 1919 wykonał w Filh. Warszawskiej swoją Sonatę es-moll poświęconą pamięci rodaków poległych podczas I wojny świat. Występował nast. we Lwowie, Lublinie, Wilnie, Rydze, a 1928–31 we Francji, Szwajcarii, Holandii, Hiszpanii. 1931–39 koncertował w kraju, m.in. w Filharmonii Warsz., gdzie na koncercie kompoz. 26 II 1933 wykonał Koncert d-moll, dedyk. I. Paderewskiemu. 1926–39 współpracował z Polskim Radiem, występując z licznymi koncertami oraz tworząc muzykę do słuchowisk radiowych. Podczas II wojny świat. grał na koncertach konspiracyjnych i w kawiarniach w Warszawie; w czasie powstania warszawskiego spłonęły wszystkie rękopisy jego dzieł. Nie-
