Strona:PWM Mirecki Franciszek 2.jpg

rubiniego, który patronował tej pracy i pokierował dalszą edukacją kompozytorską F. M. O pobycie F. M. w Paryżu niewiele jest informacji; z listów do A. Grabowskiego wynika, iż F. M. nosił się z zamiarem powrotu do kraju. Zachęcony przez A. Czartoryskiego skomponował w Paryżu 3 opery: Cyganie, Pułaski (wg nie potwierdzonych danych wyst. w Paryżu) i Piast, którą 1822 planowano wystawić w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Na zaproszenie Ricordiego wrócił w XI 1822 do Mediolanu, gdzie napisał m.in. 4 wł. balety, z których Essex cieszył się największym powodzeniem. Nast. objął stanowisko dyr. orkiestry teatr. w Genui i napisał dla tej sceny operę Evandro in Pergamo (1824); odniosła ona ogromny sukces (26 przedstawień), toteż F. M. został zaproszony do teatrów Rzymu i Neapolu, gdzie zaprezentował 2 balety napisane dla sceny mediolańskiej. Odwiedził też Florencję (wspierany przez M. Kl. Ogińskiego) i Turyn. 1825 wydał u Ricordiego traktat o instrumentacji, przychylnie przyjęty przez krytykę. Ugruntował on we Włoszech pozycję F. M. jako znawcy rzemiosła ork., zwłaszcza w dziedzinie instr. dętych. W VII 1825 podpisał roczny kontrakt na stanowisko dyr. Opery Włoskiej w Lizbonie. Tam powstała opera I due forzati, najlepsza obok Evandro opera wł. F. M., stamtąd przesyłał korespondencje do „Rozmaitości Warszawskich” i „Kuriera Warszawskiego”. Zmuszony do wyjazdu przerwał pracę nad operą Adriano in Siria i dotarł przez Anglię, Francję i Niemcy (w Dreźnie poznał K. Lipińskiego) do Genui, gdzie 1826 ponownie objął dyrekcję ork. teatralnej i był nauczycielem śpiewu. W IV 1831 spotkał się z przejeżdżającym przez Genuę A. Mickiewiczem; powstał wówczas projekt wspólnej opery Legionista, który nie został jednak zrealizowany.
Owładnięty pragnieniem powrotu do kraju, F. M. wysyłał w tej sprawie oferty różnym pol. instytucjom i osobom; jedynie od A. Fredry otrzymał 1836 szkic libr. do opery Rajmund mnich; projektowane wyst. we Lwowie nie doszło do skutku. Prawdopod. w VII 1838 F.