Strona:PWM Malawski Artur 4.jpg

prowadził także klasę dyryg. w PWSM w Katowicach. Wykształcił wielu kompozytorów i dyrygentów, jego uczniami byli: M. Baranowski, A. Cwojdziński, A. Dobrowolski, R. Haubenstock (przed wojną), J. Katlewicz, T. Machl, S. Marczyk, K. Missona, W. Pawłowski, K. Penderecki, I. Pfeiffer, W. Rowicki (przed wojną, w klasie skrz.), B. Schaeffer, J. Semkow, Z. Szostak i in. W l. 1945–57 sporadycznie występował jako dyrygent, najczęściej prezentując utw. z okresu klasycyzmu i romantyzmu, wielokrotnie dyrygował także własnymi komp., m.in. 1948 odniósł sukces artyst. wykonując swoje Etiudy symfoniczne na festiwalu MTMW w Amsterdamie. 1945–48 wchodził w skład Komisji Programowej Szkolnictwa Wyższego przy MKiS. Od 1946 był członkiem zarządu, a 1948–51 i 1957 prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, 1951–54 członkiem Zarządu Gł. ZKP. W VII 1955 uległ wypadkowi, który spowodował utratę oka i rozwój choroby nowotworowej, która stała się przyczyną jego śmierci.
Otrzymał liczne nagr. i odznaczenia: 1952 nagr. państwowa III st. za Wierchy; 1955 nagr. państwowa II st. za twórczość kompoz. i działalność pedag. oraz nagr. MKiS za Trio fortepianowe i za Etiudy symfoniczne; 1956 Order Sztandaru Pracy II klasy; 1956 nagr. ZKP za całokształt działalności kompoz. i pedag.; ponadto 1928 I nagr. na konkursie Tow. Bratniej Pomocy Uczniów konserw. krakowskiego za Bajkę; 1949 II nagr. za Wariacje, III nagr. za Toccatę z fugą w formie wariacji oraz wyróżnienie za Tryptyk góralski na konkursie im. Chopina; 1957 Nagroda Muz. m. Krakowa za osiągnięcia twórcze ze szczeg. uwzględnieniem II Symfonii. Spuścizna kompozytorska M. znajduje się w Archiwum Kompozytorów Pol. XX w. w Bibliotece UW. 1962–82 co dwa lata odbywał się w Krakowie konkurs kompoz. im. A. Malawskiego.