Kurpiński Karol Kazimierz, ochrzcz. 6 III 1785 Włoszakowice (k. Leszna Wielkopolskiego), †18 IX 1857 Warszawa, pol. kompozytor, dyrygent, pedagog i działacz muz. Był synem Marcina K. organisty kośc. we Włoszakowicach i Franciszki z Wańskich. W dzieciństwie gry na skrz. i org. uczył go ojciec. 1797 objął K. posadę org. w Sarnowie k. Rawicza. Od 1800 był w Moszkowie k. Lwowa drugim skrzypkiem w kapeli dworskiej hr. F. Polanowskiego, w której jego wuj R. Wański grał na wioloncz. Po zlikwidowaniu kapeli 1808 przeniósł się do Lwowa, gdzie w domu E. Rastawieckiego uczył gry fort. Wiosną 1810 przybył do Warszawy. Dzięki rekomendacji J. Elsnera i J. Szczurowskiego został od 1 VII przyjęty przez W. Bogusławskiego na drugiego obok Elsnera dyrygenta ork. Teatru Narodowego; jako dyrygent wystąpił K. po raz pierwszy 5 VIII; stanowisko dyryg. pełnił przez 30 lat. Jako kompozytor zadebiutował w stolicy 4 XII 1810 kantatą ku czci Napoleona; 26 V 1811 odbyła się premiera opery Dwie chatki. Kompozytorską sławę K. ugruntowała kolejna opera Pałac Lucypera (1811). Jak wielu wybitnych ludzi owej epoki należał K. 1811–21 do masonerii uzyskując przedostatni stopień wtajemniczenia. 10 IV 1815 K. ożenił się z Zofią z Brzowskich (1800–1879), aktorką Teatru Rozmaitości i śpiewaczką Opery w Warszawie. 1815 został członkiem Warszawskiego Tow. Przyjaciół Nauk, któremu
