Strona:PWM Karłowicz Mieczysław 1.jpg

Karłowicz Mieczysław, *11 XII 1876 Wiszniewo na Litwie, †8 II 1909 w Tatrach, pol. kompozytor i dyrygent. Był czwartym z kolei, najmłodszym dzieckiem Jana K., wybitnego etnologa i językoznawcy i Ireny z Sulistrowskich. Dzieciństwo, do 6. roku życia, spędził w rodzinnym majątku Sulistrowskich w Wiszniewie. Po sprzedaży majątku 1882 Jan K. wyjechał z rodziną za granicę, osiadając zrazu w Heidelbergu. 1885 rodzina K. przeniosła się do Pragi, 1886 — do Drezna, 1887 zamieszkała na stałe w Warszawie. W Heidelbergu i Dreźnie chłopiec uczęszczał do szkół ogólnokształcących, od 1888 uczył się w szkole realnej W. Górskiego w Warszawie. Wychowany od najmłodszych lat w atmosferze miłości do muzyki (ojciec grał na wioloncz. i fort., w domu działał kwartet smyczk.), podczas pobytu za granicą poznał muzykę operową i symf., m.in. dzieła Bizeta, Webera, Brahmsa, Smetany. Od 7 r. życia uczył się prywatnie gry na skrz., w Dreźnie i Pradze, a nast. w Warszawie u Jana Jakowskiego; 1889–95 był uczniem S. Barcewicza, równocześnie uczył się harm. u Z. Noskowskiego i P. Maszyńskiego, nast. zaś kontrap. i form muz. u G. Roguskiego; w tych latach zaczął także komponować, z 1893/94 pochodzi pierwszy zach. utwór K. Chant de mai na fort. W 1893–94 uczęszczał na wykłady na Wydz. Przyrodniczym Uniw. Warszawskiego.
W IX 1895 wyjechał do Berlina z zamiarem studiowania gry na skrz. pod kier. J. Joachima. Nie dostawszy się do jego klasy w Hochschule für Musik, uczył się prywatnie u Floriana Zajica, postanowił jednak poświęcić się komp. i podjął studia u H. Urbana.