skim. 1905 współorganizował z nim i prowadził Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich. 1906 dyrygował pierwszymi koncertami Młodej Polski, w Warszawie (6 II) i Berlinie (30 III), na których — obok utworów Szymanowskiego, Karłowicza, Różyckiego i Szeluty — wykonał własny poemat symf. Pieśń o sokole. 1906/07 wystąpił kilkakrotnie w fìlh. w Berlinie, dyrygując poematami symf. R. Straussa, a w nast. sezonie prowadził pol. prawykonanie Salome tego kompoz. w Teatrze Wielkim w Warszawie. 1908—11 stał na czele Filharmonii Warsz., występując zarazem gościnnie w Berlinie, Lipsku, Dreźnie i Wiedniu. Latem 1910 prowadził ork. w Majorenhofie k. Rygi, gdzie 12 IX wykonał próbnie cz. 1 nie ukończonej jeszcze II Symfonii Szymanowskiego; w całości utwór ten (jemu dedykowany) przedstawił 7 IV 1911 w Filharmonii Warsz. W l. 1912—13 był dyryg. Hofoper w Wiedniu; występował tu także z ork. Konzertverein, z którą 25 i 26 IV 1912 gościł w Krakowie. 1913 powrócił na krótko do Warszawy, a nast. na zaproszenie S. Kusewickiego udał się do Rosji. 1914—19 działał w Piotrogrodzie: 19 XI 1914 dyrygował koncertem muzyki pol. (Moniuszko, F., Karłowicz, Szymanowski), nast. prowadził ork. teatru Muzykalnaja Drama oraz ork. Teatru Maryjskiego i Michajłowskiego. Od 1917 dyrygował również Orkiestrą Państw., a po wyjeździe Kusewickiego (1920) stanął na jej czele. 1920/21 był dyryg. Teatru Wielkiego w Moskwie. 1921 — po krótkim pobycie w kraju — objął stanowisko dyryg. Baletów Rosyjskich S. Diagilewa. Współpracował z tym zespołem do 1924, dyrygując na zmianę z E. Ansermetem i E. Goossensem m.in. w Paryżu, Londynie, Monte Carlo i Brukseli; 3 VI 1922 dyrygował prawykonaniem Mawry Strawińskiego w paryskiej Operze. 1924—34 kierował Filharmonią Warsz. oraz współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie; 1926—33 wystawił opery: Złoty kogucik Rimskiego-Korsakowa, Beatrix Cenci Różyckiego, Demon Rubinsteina, Faust Gounoda, Carmen Bizeta,
