Strona:PWM Ścigalski Franciszek 2.jpg

i dyr. kapeli katedralnej. Powiększył jej skład do ponad 20 osób, podniósł poziom artyst. i poszerzył repertuar o najnowsze utw. kompozytorów europ., które kopiował i przystosowywał do obsady kapeli, oraz o dzieła własne, pisane gł. na użytek nabożeństw w katedrze. Dbał o zasoby biblioteki muz.; z jego inicjatywy 1835 sporządzono spis muzykaliów katedry gnieźnieńskiej, zawierający incipity 220 dzieł muz., a 1843 — kolejny, uwzględniający co najmniej 120 dalszych komp. nabytych dla kapeli katedralnej za czasów Ś. Zorganizował też i jako inspektor prowadził utrzymywaną przez kapitułę szk. muzyczną (zw. wyższą), w której uczył gry na skrz., instr. dętych oraz śpiewu. Swoją fachowością i pracowitością zyskał w Gnieźnie powszechny szacunek. Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Piotra w Gnieźnie. Kompozycje Ś., zachowane niemal wyłącznie w postaci głosów wok. i instr. (autografów i rękopiśmiennych kopii) znajdują się obecnie m.in. w archiwum archidiecezjalnym w Gnieźnie i Poznaniu (zasoby z Grodziska Wlkp.), archiwum oo. paulinów na Jasnej Górze, Bibl. PAN w Kórniku, a także w zasobach archiwalnych Obry, Gostynia i poznańskiej fary. Jego syn Tytus Arkadiusz był kopistą nut, synowa Ewa śpiewała w chórze katedry w Gnieźnie, a przyrodni brat Józef był org. w Grodzisku Wielkopolskim.