i państwo (Ueb. d. Einfluss des Christenth. auf Recht u. Staat, Freib. 1841); Metodologja prawa kościelnego (Method. d. Kirchenrechts, 1842); Porównanie prawa związkowego Ameryki półn., Niemiec i Szwajcarji, Karlsr. 1844; Różnica katolickich i protestanckich uniwersytetów niemieckich (Unterschied d. Kath. u. d. protest. Universitäten Deutschlands, Freib. 1846); Wspólność praw i interesów katolicyzmu (Gemeinsamkeit der Rechte u. Interessen des Kathol., Schaffh. 1847—50, 2 t.); Zakon sióstr miłosierdzia (Orden d. Barmh. Schwestern, 1847). Jedność niemiecka i miłość pruska, Stutg. 1849; Missja ludowa (Die Volksmission ein Bedürfniss unserer Zeit, Schaffh. 1850; Wysoki i niski radykalizm, 1850; Katolicka polityka Danoso Cortes’a, Paderb. 1850; Historja ucisku Kościoła w Anglji (Gesch. d. Bedrückung d. kath. Kirche in England, Schaffh. 1851); Zadanie katolickiej części narodu niemieckiego, Regensb. 1851; Źródłowa historja narodowego i terytorjalnego systematu w Kościele katolickim w Niemczech (Urkundliche Gesch. des National — u. Territorialkirchenthumes in d. kath. Kirche Deuschlands, Schaffh. 1851); Wolny katolicki uniwersytet niemiecki, 1851; Konieczna reforma wychowania katolick. duchowieństwa w Niemczech (Nothwendige Reform etc. 1852); Reforma wychowania uczonych katolickich w Niemczech (Die Reform d. kath. Gelehrtenbildung in Deutsch. 1852); Reformy w służbie kat. duchowieństwa (Reformen in Dienst d. kath. Geistlichkeit Deutschlands, 1853); Towarzystwo Jezusowe, jego cel, ustawy, historja, zadanie i stanowisko w teraźniejszości (Geselschaft Jesu etc. Mainz 1853—54, 2 t.); św. Tomasz, arcybp kantuaryjski, 1855; Uzasadnienie żądań Tyrolu tyczących jedności swej wiary (Rechtfertigung d. Anspruchs Tyrols auf seine Glaubenseinheit, Innsbr. 1863). Tłumaczył on także Maciejowskiego Hist. prawodawstw słowiańskich, Stuttg. 1835—39, 4 t.; Blanqui’ego Historję ekonomji polit. w Europie, Karlsr. 1840—41, 2 t.; Gerand’a O wspieraniu ubóstwa, Stuttg. 1844—46, 3 t.
Bussierre Maria Teodor Renouard, wicehrabia de, ur. 18 Czerw. 1802 r. w Strasburgu. Ojciec jego był katolikiem, matka zaś protestantką, i przy ślubie zastrzegła sobie, że wszystkie dzieci w jej wierze będą wychowane; w skutek czego i Teodor był także protestantem. Po ukończeniu nauk obrał sobie zawód dyplomatyczny: był przy ambasadzie francuzkiej w Monachjum, potém w Wiedniu. Z tego ostatniego miasta za urlopem odbył podróż na wschód, którą opisał w Listach o wschodzie (Lettres sur l’Orient, Strasb. 1829, 2 v. 8-o). R. 1829 ożenił się z panną Humann, córką późniejszego ministra finansów za Ludwika Filipa. Wpływ tej pobożnej niewiasty, jej ciotki, jako też hr. La Ferronnays (ministra spraw zagranicznych, a od r. 1829 zamieszkałego w Rzymie) i innych katolików, z którymi często B. przestawał, przygotowały go do przejścia na łono Kościoła 8 Lut. 1837 r. Szczerości swego nawrócenia i gorliwości ku wierze katolickiej dał dowody w pracach literackich, gdzie na podstawie historycznej wykazywał fałsz protestantyzmu. Do takich należą jego dzieła: O zgodności katolicyzmu z zasadami głoszonemi w pierwszych wiekach (La foi de nos pères, ou la perpetuité du catholicisme, ouvrage dedié a ses anciens correligionnaires, Paris 1844); O rozszerzeniu się protestantyzmu w Alzacji (L’établissement du protéstantisme à Strasbourg et en Alsace, d’aprés les documents inédits, Paris 1856; Histoire du devéloppement du protestantisme à Strasbourg et en Alsace depuis l’abolition du culte
