wyprawiła do was córkę, w przeciwnym razie zobowiązaliście się nie wysyłać nadal po nią żadnych posłów. Obecnie zaś znowu postanowiliście po nią posłać, chcąc tem samem mnie kłamcą uczynić“. I prosił dalej, aby żadnych posłów nie wyprawiali, gdyż przez to poselstwo nie tylko on sam, lecz i oni także dopuściliby się występku kłamstwa. Po tem przemówieniu jego, panowie odwołali poprzednie postanowienie o posłach i zabronili, aby ktokolwiek ważył się jechać do Węgier. Jednakże wbrew temu zakazowi wspomniany wojewoda Sędziwój nie zawahał się udać do Węgier. Niemniej szlachta uchwaliła następnie odbyć zjazd walny[1] w Sieradzu w dzień Narodzenia N. Panny[2]. Później to zmieniono, gdyż wyznaczono Kraków, na co ziemianie wielkopolscy nie zgodzili się, lecz postanowili ostateczny zjazd dla obrania króla zwołać w Sieradzu, we dwa tygodnie po Narodzeniu N. Panny Maryi[3].
W kilka dni po tem[4] Peregryn, starosta (wielko-)polski, Wincenty, wojewoda poznański, Świdwa, kasztelan nakielski, i inni otoczyli twierdzę Bytyń, należącą do Mikołaja z Łodzi, i zaczęli rzucać w nią pociski z machiny mieszczan poznańskich; lecz otrzymawszy sami rany od strzał, spustoszyli wsie jego łupiestwem i pożogą i ustąpili, nie uczyniwszy twierdzy prawie żadnej szkody. Następnie starosta Peregryn z wojewodą Wincentym i Domarat zawarli między sobą rozejm, kasztelan zaś Świdwa i Wyszota z Kurnika na zawieszenie broni z Domaratem nie przystali, mając go za człowieka nikczemnego i niedołężnego. To też
