Strona:Maria Konopnicka-Śpiewnik historyczny.djvu/011

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

A jak wolna piosnka leci
Z piersi polskich dzieci,
Białowiezka puszcza dzwoni
Gopło szumi do niej...
Po Karpaty-góry,
Leci pod lazury,
Boć ta nasza zorza,
Od morza do morza!




CO OJCZYZNA?
Na nutę : Serce nie sługa...

Ojczyzna moja — to ta ziemia droga,
Gdziem ujrzał słońce, i gdziem poznał Boga,
Gdzie ojciec, bracia, i gdzie matka miła,
W polskiej mnie mowie pacierza uczyła.

Ojczyzna moja — to wioski i miasta,
Wśród pól lechickich sadzone od Piasta;
To rzeki, lasy, i niwy, i łąki,
Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.

Ojczyzna moja — to praojców sława,
Szczerbiec Chrobrego, Cecorska buława,
To duch rycerski, szlachetny a męski,
To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.