Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0672

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

T. się, fermentować, przerabiać się, przetrawiać się.

Trybulacja, niepokój.

Trybunalista, deputat do trybunału.

Trybunarz, trybun (T. rzymski).

Trybus, dynarek, trójnóg.

Tryca, rowek w bloku na sznur.

Trycezyma, nabożeństwo żałobne, msza żałobna w trzydziesty dzień po śmierci czyjej.

Trydent, trójząb.

Tryfus, szaflik o trzech nogach.

Trykliwy, lubiący trykać (koziołek T.).

Tryks, uderzenie rogami.

Trykszać, tryksać, bić rogami.

Trynadl, p. Trznadl.

Trynka, trzy asy w kartach; potrójne szczęście.

Tryny, trociny, opiłki

Tryp, turmalin (minerał).

Trypa, tryper, rzeżączka.

Trypela, trypla, piasek pomieszany z gliną spiekły i stwardniały, używany do polerowania szkła, kruszców.

Trypla, p. Trypela.

Tryska, linka, którą podkasują żagiel w środku od dołu.

Tryt, p. Tret.

Trytef, droga sypana na łąkach, trzęsawiskach.

Tryumfalnik, tryumfant, tryumfator.

Tryumfant, p. Tryumfalnik.

Tryumfny, p. Tryumfowny.

Tryumfowny, tryumfny, tryumfalny.

Trywjał, gatunek wina zagranicznego.

Trzask: Z trzaskiem = a) hucznie, z hukiem (Tyber z trzaskiem wpada do morza); b) nagle, natychmiast, bezzwłocznie.

Trzaskać, trzuskać, 1) rozbijać z trzaskiem; 2) T. kogo = gromić, fukać.

Trzaskawica, p. Traskawica.

Trzaskliwy, odznaczający