Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0356

Pochopny, 1) ochoczy, skłonny, skory; 2) dający pochop; 3) podatny, dogodny, stosowny.

Pochorzeć, pochorować się.

Pochotny, pochodzący z żądzy cielesnej, niemoralny.

Pochować się, 1) schować się, ukryć się na pewien czas; 2) utrzymać się przy życiu, wyżyć

Pochowanie, utrzymanie, środki do życia, byt.

Pochoży, zachoży, przybysz, osiedleniec; wędrowiec.

Pochód, w znacz. 1) pochodzenie; 2) ciąg, pasmo, szereg; 3) chodzenie, chód, krok.

Pochów, schowanie, kryjówka, skrytka.

Pochramować, pochromywać, utykać na nogę.

Pochrona, pochronka, ochrona, osłona, przytułek, ukrycie.

Pochrośnieć, uderzyć.

Pochrzepcizna, pochrzypcizna, pochrzypczyzna, 1) kość z mięsem i słoniną z grzbietu wieprza; 2) grzbiet człowieka.

Pochrześnictwo, przyjęcie wiary chrześcijańskiej, ochrzczenie się.

Pochrzyżmować, pochryzmować, ponamaszczać chryzmem.

Pochuć, chuć; żądza, pożądliwość.

Pochutnawać, pochutniwać, p. Pochutnywać.

Pochutnić się do czego, powziąć chęć, żądzę, nabrać ochoty, zapragnąć czego, zapalić się do czego.

Pochutny, p. Pochotny.

Pochutnywać, 1) P. sobą, z sobą, sobie, podskakiwać z radości, cieszyć się głośno; 2) tuszyć sobie radośnie; 3) P. kogo, zachęcać kogo, dodawać mu otuchy.

Pochwacić, pochwycić.

Pochwalacz, pochwalca, chwalca, wielbiciel.

Pochwalić się na kogo, odgrażać się komu.

Pochwalnia, modlitwa.

Pochwalony, pochwalny, chwalebny, zaszczytny.

Pochwalować, pochwalać.