Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/93

 — Wszystko to dobrze, rzekł Altamont, ale jak przystąpić do dzieła?
 — W sposób następujący: jeżeli pociągniemy sznur, przewrócimy podporę, podtrzymującą powłokę lodową ponad miną, lis stanie się wówczas widocznym i łatwo przypuścić, że zgłodniałe długim postem zwierzęta natychmiast się nań rzucą.
 — Zgoda!
 — W tej chwili podkładam ogień pod minę i wyrzucam jednocześnie w powietrze ucztę i gości.
 — Pięknie, bardzo pięknie! wołał Johnson, przysłuchując się objaśnieniom doktora z wielkiem zajęciem.
 Hatteras miał do przyjaciela takie zaufanie że nie żądał dalszych objaśnień, czekał spokojnie. Altamont pragnął jednak być szczegółowiej poinformowanym.
 — Doktorze, zechciej mi powiedzieć jeszcze, rzekł on, jak zdołasz obliczyć tak ściśle palenie się lontu, aby eksplozja nastąpiła we właściwym czasie?
 — Pocóż uczyliśmy się fizyki, rzekł śmiejąc się doktór, gdybyśmy sobie nie umieli w takiej okoliczności radzić.
 — Aha! zawołał Johnson rozpromieniony, fizyka poradzi!
 — Naturalnie. Czyż nie mamy tu baterji elektrycznej i dostatecznie długich drutów