Strona:Juliusz Verne - Wśród lodów polarnych (1932).pdf/84

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Wziął on długi drążek żelazny, którym poprawiano w piecu i włożył go w ogień, następnie zrobił w ścianie otwór, lecz w ten sposób że pozostała nieprzebitą cienka skorupa lodu.
Towarzysze z ciekawością przyglądali się tej pracy doktora. Gdy drąg rozpalił się do białości kapitan rzekł:
Ten rozpalony drążek będzie służył do odpędzania niedźwiedzi, a wy tymczasem przez otwór strzelać możecie, broni wam nie wyrwą.
— Dobry pomysł! zawołał Bell, zajmując miejsce obok Altamonta.
Hatteras wyjął żelazo z pieca i szybko wysunął je poza mur. Lód, pod wpływem żaru, zamieniając się w parę, zasyczał.
Dwóch niedźwiedzi niebawem nadbiegło, a chwyciwszy rozpalone żelazo, wydało ryk przeraźliwy; w tej samej chwili padły cztery strzały; jeden po drugim.
— Trafione! zawołał amerykanin.
— Trafione! powtórzył Bell.
— Powtórzmy tedy nasz sposób jeszcze raz, rzekł Hatteras, zatykając chwilowo otwór.
Drążek włożono znów do ognia, po paru minutach był rozgrzany do czerwoności. Altamont i Bell, nabiwszy broń, stanęli znowu na swoich miejscach.
Hatteras oczyścił otwór i chciał weń włożyć drążek.