Ta strona została uwierzytelniona.
Wiodła Cholewę swobody nuta,
Taka czarowna, taka junacka!
Walczył z Chłopickim, słuchał Kossuta
I Garibaldi znał pana Jacka!
O, warto w boju nałożyć głową,
By reszta braci wskrzesła szczęśliwa!
Wolność! o złote, potężne słowo!
Wolność! Niech żyje! Eljen! Evviva!
III.
Na Starem Mieście koło Pijarów,
Po nabożeństwie w świątyni Pańskiéj,
Zbiera kamratów z pod trzech sztandarów
Jacek Cholewa, rotmistrz ułański.
Ze starych źrenic skrzy zapał szczery,
Z ust mknie, jak piorun, za słowem słowo —
Gwarzą ułany i grenadyery
W świętą rocznicę listopadową!
