Utalentowany krytyk literacki, świetny znawca polskiej literatury, zwłaszcza okresu poezyi romantycznej. Należy bezwarunkowo do najtęższych umysłów wśród piszącej rzeszy lwowskiej i mógłby z wielkim pożytkiem dla nauki znaleść się na katedrze uniwersyteckiej; ubiegał się już nawet o docenturę, lecz znalazły się t. zw. „wyższe względy“, które zadecydowały o sprawie na jego niekorzyść. Zajmuje dość niewdzięczne stanowisko dyrektora jednej ze szkół ludowych. Czterdziestoletni mężczyzna, bardzo skromny, niereklamujący się, zagrzebany w pracy, która nie daje mu w zamian nawet tyle, ażeby mógł zupełnie bez troski oddawać się studyom. Charakter odporny, pełen hartu, wyrobiony w twardej szkole życia. Biegeleisen wygląda jak typowy uczony. W powierzchowności lekkie zaniedbanie — ani za grosz pretensyi. Głowa sympatyczna, z płową czupryną i wypukłemi, zalęknionemi trochę oczami. W szeregu jego prac kry-
