Rozmowa (Mickiewicz)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Do D... D... Rozmowa • Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) • Poezye miłosne i elegie • Adam Mickiewicz Sen
Do D... D... Rozmowa
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Poezye miłosne i elegie
Adam Mickiewicz
Sen

Kochanko moja! na co nam rozmowa?
Czemu, chcąc z tobą uczucia podzielać,
Nie mogę duszy prosto w duszę przelać?
Za co ją trzeba rozdrabiać na słowa,
Które nim słuch twój i serce dościgną,
W ustach wietrzeją, na powietrzu stygną?

Kocham, ach! kocham, po sto razy wołam:
A ty się smucisz i zaczynasz gniewać,
Że ja kochania mojego nie zdołam
Dosyć wymówić, wyrazić, wyśpiewać;
I jak w letargu, nie widzę sposobu
Wydać znak życia, bym uniknął grobu.

Strudziłem usta daremnem użyciem:
Teraz je z twemi chcę stopić ustami,
I chcę rozmawiać tylko serca biciem,
I westchnieniami i całowaniami,
I tak rozmawiać, godziny, dni, lata,
Do końca świata i po końcu świata.

Odessa, 1825.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.