............
Tak mówi geniusz czasu. Tak chłodnym powiewem,
Przychodzi mi urągać z tryumfem i gniewem...
Tak mówi geniusz czasu, a tchem jego zwiane,
Znika me senne szczęście, z mgły srebrnej utkane.
Słyszę cię, mocny duchu, i uchylam głowy!
Na twem czole dni przyszłych dyadem śpiżowy.
Podziwiam cię w twej sile, ty nowy tytanie,
Co ziemię ukorzoną masz w swoim rydwanie.
Przecież choć oczy widzą twej chwały koronę,
Przeczucie nad mą głową ulata strwożone,
I wskróś przez duszę moją idą śmierci dreszcze,
I widzę dookoła postacie złowieszcze...
