Wciąż nasłuchuję, a nie słyszę wieści Od tej, co miłość moją ceni tanio. — Czy mię pocieszą słowa jej, czy zranią? — Trwoży mię żądza, choć nadzieja pieści.....
Zgubił nie jednę z Pań ich czar niewieści — A taby mogła być ich wszystkich panią! A nuż światłości Bóg, stęschniony za nią, Zrobić z niej zechce gwiazdę ku Swej Części?
Przedwczesny wtedy sen i mnie ogarnie — Krótko spoczywać, boleć nieskończenie, Przestanę znagła. — Srogie rozłączenie!
Po co odemnie bierzesz mą męczarnię? Słodką mi była! — a dziś któż się dowie: Że kres mi wypadł w drogi mej połowie? —
