Pieśń o Wiklefie
- Lachowie, Niemcowie,
- Wszysćcy językowie,
- Wątpicie-li w mowie
- I wszego pisma słowie —
- Wiklef prawdę powie.
- Jemuż nic rownego
- Mistrza pogańskiego
- I krześcijańskiego,
- Ani będzie więcszego
- Aż do dnia sądnego.
- Kto chce tego dowieść,
- Ta jest o niem powieść;
- Kto k niemu przystąpi
- I w jego drogę wstąpi,
- Nigdy z niej nie stąpi.
- Od boskich rozumow
- Aż do ludzskich umow —
- Rzeczy pospolite,
- Wiele mędrcom zakryte,
- Uczynił odkryte.
- O cyrkwnej jedności,
- Kościelnej świątości,
- Antykrysta włości,
- Niniejszych popow złości
- Popisał z pełności.
- Krystowi kapłani,
- Od Krysta wezwani,
- Jegoż naśladują
- I skutki ukazują,
- Co są[ć] rozkazują.
- Cesarscy popowie
- Są antykrystowie,
- Jich moc nie od Krysta,
- Ale od Antykrysta:
- Z cesarskiego lista.
- Pirzwy pop Lasota
- Wziął moc od chobota
- Konstantyna smoka,
- Jegoż jad wylan z boka
- W cyrkwi rok od roka.
- Lasota się trudził,
- Szatan go pobudził,
- By cesarzem łudził,
- W<e> jimieniu ji obłudził,
- Rzym na niem wyłudził.
- A po niem laicy
- Obłudzeni wszyćcy —
- Prze[cz]ż[e] jich dziedzicy,
- Namiastkowie stradnicy,
- Są w wielikiej tszczy[c]y.
- Chcem li tszczyce zabyć,
- A pokoja nabyć,
- Musimy się modlić
- Bogu, a miecz naostrzyć,
- Antykrysty pobić.
- Nie żelaznym mieczem
- Antykrysty sieczem;
- Święty Paweł z Lista
- Rzekł: "zabić Antykrysta
- Słowem Jezu Krysta".
- Prawda — rzecz Krystowa,
- Łeż — Antykrystowa;
- Prawdę popi tają,
- Iże się jej lękają,
- Łeż pospolstwu bają.
- Kryste, przez twe rany,
- Racz nam dać kapłany,
- Jiżby prawdę wiedli,
- Antykrysta pogrzebli,
- Nas k Tobie przywiedli.
| ||||||||||||||||||||
Informacje o pochodzeniu tekstu możesz znaleźć w dyskusji tego tekstu.