M. Arcta Słownik Staropolski/Ź (całość)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Ź

Źbło, dźbło, źdźbło, zdziobło, zdziebłko, źdźbło, zdziebło.

Źle, 1) niezupełnie, ledwie, nie ze wszystkiem (Ź. zdrowy, żywy; Ź. zagojona rana; jeszcze Ź. świtało, gdym...); 2) natychmiast, zaraz (czemu mię Ź. nie zabijacie, na co mię chowacie?).

Źleczynny, złoczynny, właściwy złoczyńcy, zbrodniczy.

Źleczyństwo, złoczyństwo, zbrodnia.

Źrebie, p. Źrzebie.

Źreć, p. Źrzeć.

Źroczysty, źrzoczysty, zroczysty, przezroczysty, przejrzysty.

Źrzadło, zwierciadło.

Źrzać, p. Źrzeć.

Źrzałość, dojrzałość.

Źrzały, dojrzały (owoc Ź.).

Źrzeb, p. Źrzebie.

Źrzebczyk, źrzebiec, źrzobek, starsze żrebię.

Źrzebiątko, żrebiątko.

Źrzebica, 1) kobyłka, młoda klaczka; 2) kobyła, klacz.

Źrzebić się, żrebić się.

Źrzebie, źrzeb, źrebie, pewna cząstka pola, łan, staje.

Źrzebiec, p. Źrzebczyk.

Źrzebię, zrzebię, żrebię.

Źrzebięcy, żrebięcy.

Źrzebna, żrebna (źrzebna klacz, oślica).

1. Źrzeć, patrzeć.

2. Źrzeć, źreć, źrzać, źrzenieć, dojrzewać.

Źrzejomy, p. Zrejomy.

Źrzelszy, dojrzalszy.

Źrzenica, źrenica.

Źrzenieć, p. Źrzeć.

Źrzetelny, p. Zrejomy.

Źrzobek, p. Źrzebczyk.

Źrzoczysty, p. Źroczysty.

Źrzódelny, źrzódlny, źrzódlany, źrzódłowy, źródlany.

Źrzódełko, źródełko.

Źrzódlany, p. Źrzódelny.

Źrzódlisko, źródlisko.

Źrzódlny, p. Źrzódelny.

Źrzódło, źródło.

Źrzódłomówca, etymolog.

Źrzódłosłów, źródłosłów.

Źrzódłowy, p. Źrzódelny.

Źwać kogo = źle o kim mówić.

Źwięk, p. Zwięk.

Źwirz, p. Zwirz.

Źwirzątko, zwierzątko.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.