Encyklopedja Kościelna/Absolut
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Absolut. Nowsza filozofja wyrazu tego używa na oznaczenie Boga, jako bytu bezwzględnego, w przeciwieństwie do świata, jako bytu względnego i zależnego. Słowo absolvere, od którego ten wyraz pochodzi, znaczy: 1) uwolnić od czegoś i 2) uzupełnić, dokonać; podług więc dwóch tych znaczeń, absolut oznacza to, co nie jest od innych rzeczy zależne, zawarunkowane, ale w sobie i przez się bytujące, a nadto doskonałe. Znaczenia te zatém odpowiadają pojęciu Boga, jako Istoty Najwyższej i Najdoskonalszej. Filozofja pogańska bliską była takiego pojęcia absolutu, osobliwie też filozofja grecka Platona i Arystotelesa, ale nie doszła do niego całkowicie. Bóg jej bowiem albo rozpływał się w świecie, albo też tak był ze skończonością połączony, że nie był od niej zupełnie niezależnym, a zatém nie był bezwzględnym bytem, Absolutem. Nowsza filozofja, używająca ustawicznie tego wyrazu, skażone jego ma pojęcie: rozumie bowiem przezeń albo powszechny nieosobisty rozum, albo powszechne życie, objawiające się w świecie (ob. a. Bóg, Filozofja, Panteizm). N.
