Dźwięki minionych lat/Znowu do romantyka

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Gustaw Ehrenberg
Tytuł	Znowu do romantyka
Wydawca	Imprimerie de Maistrasse et Compagnie
Data wyd.	1848
Miejsce wyd.	Paryż
	Indeks stron

›››

ZNOWU DO ROMANTYKA.
(FR. ŻYGLIŃSKIEGO).

Bracie w pieśniarskim zawodzie,
Werterowskich snów aniele!
Sny twe, jako piasek w wodzie,
Jak zgasła iskra w popiele,

Miłe, ładne, fantastyczne,
Lecz bez myśli, lecz bez ducha;
Chociaż ładne, chociaż śliczne,
Martwych pieśni któż posłucha?

Kobiéce westchnienia, żale,
Zmiękczają serce młodzieńca,
Dają ciernie zamiast wieńca,
I grób kopią jego chwale!

O! nie ganię ja miłości,
To cacko tak ślicznie mami;
Ale za co w dniach młodości
Miłość skrapiać mamy łzami?

Lubych ócz o szczęście pytać,
Bawić się z ładnym warkoczem,
Z lubych ustek oddech chwytać,
Karmić się czuciem uroczém;

Harmonijnie serca splatać,
Kiedy luba spojrzy na cię,
Z jéj ustami usta bratać,
Oto miłość, panie bracie!

Nikłą jest miłość dziéwczęcia;
Lecz ludzkość kochać serdecznie,
Rzucić się w braci objęcia,
Ach taka miłość trwa wiecznie!

O! gdyby los, szachraj stary,
Kochankę wskazał nam nową,
Zamiast niewieściéj gitary
Zagrał nam w trąbkę bojową!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Gustaw Ehrenberg.