Beata simplicitas

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wacław Potocki
Tytuł	Beata simplicitas
Pochodzenie	Ogród fraszek
Redaktor	Aleksander Brückner
Wydawca	Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wyd.	1907
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tom II
Indeks stron

›››

 

[163]Beata simplicitas.^[1][2][3]

Ilekroć po kazaniu z ambony się bierze,
 Kazał ludziom ksiądz pleban mówić trzy pacierze.
Skoro po jego śmierci inszy na to święci,
 Nie po trzy, ale mówić każe im po pięci.
Słysząc wojt, a było to we wsi krolewszczyźnie,        5
 Raześmy pozwolili czwarty dzień w pańszczyźnie
Zawsze musimy robić; raz tylko najciężej
 Przewieść co na gromadzie panom abo księży,
W prawo obrocą, przeto księdza nie słuchajcie,
 Po trzy paciorki, jako było, odmawiajcie.        10
Przestrzegam was dla Boga, wziąwszy miarę z piąci,
 Pewnie nam wkrótce każe mówić po dziesiąci.

1. (P.)
2. Skreślono: Chłopskie nabożeństwo.
3.  Beata simplicitas (łac.) – błogosławiona naiwność.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Potocki.